پیام به مناسبت کشتار مظلومانه زائرین حرم مطهر شاهچراغ علیه السلام در شیراز

پیام به مناسبت کشتار مظلومانه زائرین حرم مطهر شاهچراغ علیه السلام در شیراز

بسم الله الرحمن الرحیم

«وَلاَ تَحْسَبَنَّ اللّهَ غَافِلاً عَمَّا یَعْمَلُ الظَّالِمُونَ»

اینک که دشمن خون­ آشام و ددمنش و آتش­ افروز با حقارت تمام، با کشتار زائرین مظلوم حرم مطهر شاهچراغ علیه السلام، به ناتوانی و عجز خویش اذعان کرده است، برگ زرین دیگری بر سربلندی و استقامت ملت بزرگ ایران افزوده شد. ریختن خون بی­ گناهان کودک و نوجوان و زن و مرد، آخرین حربه دشمنان قسم­خورده است. دشمنانی که از جایگاه انسانی خود تنزل کرده و از حیوانات هم فرومایه­ تر شده ­اند. «اولئک کالانعام بل هم اضل»

 بصیرت و دشمن­ شناسی و دشمن­ ستیزی و بیداری مردم، پازل دشمن را به هم می­ ریزد و او را خشمگین می­ نماید. «قل موتوا بغیظکم» دشمن هر لحظه مترصد انتقام از این ملت فرهیخته است. اما این که چرا عده­ ای نادان با بازی در زمین دشمن، زمینه را برای او فراهم کرده و خواسته و ناخواسته با مزدوری برای دشمن، امنیت مردم را به خطر می­ اندازند، امری است که نباید به سادگی از کنار آن گذشت. گاهی جوزدگی عده­ ای خساراتی بر جامعه تحمیل می­ نماید که غیر قابل جبران است. بسیار بدیهی است که دست اغتشاشگران و سلبریتی­ ها و جوزدگان، به خون شهدا و از جمله شهدای حرم مطهر آقا شاهچراغ علیه­ السلام در شیراز آلوده است. آشوبگرانی که بدون هیچ تأملی اسیر دست غول رسانه­ ای دشمن شده و با خودتحقیری و سیاه­ نمایی، امنیت مردم کوچه و خیابان را بر هم زده­ اند. مسئله­ ای که به هیچ وجه قابل اغماض نیست. وقتی جایگاه حافظان امنیت در یک کشور هدف قرار بگیرد و سعی وافر در تضعیف این پایگاه رفیع گردد، باید منتظر عقده­ گشایی­ های دشمن خبیث هم بود. مسامحه و مساهله معنا ندارد. جنس رفتارهای هنجارشکنانه اخیر هرگز از جنس مطالبه و اعتراض نیست. نادانی که در کشتی، زیر پای خود را سوراخ می­ کند، همه را به ورطه هلاکت و نابودی می­ کشاند و اگر با او برخورد نشود همچنان به سرمستی خود ادامه می­ دهد. امنیت یک ملت به راحتی به دست نیامده که ملعبه دست نابخردان گردد. دشمن به دنبال فتح خاکریز اول است و به خاکریز حجاب اگر دست پیدا کند و آن را بزند، در سراشیبی فتح دیگر خاکریزها قرار می­ گیرد. اما عده­ ای حجاب را بهانه ­ای برای براندازی حکومت اسلامی و تضعیف نظام کرده­ اند. آنها به دنبال تضعیف ارزش­ها و گسترش فساد و بی بندوباری و تزلزل بنیان خانواده هستند. انقلاب نکرده­ ایم و خون نداده­ ایم تا دو دستی فرزندانمان را تقدیم فرهنگ دشمن نماییم. آیا واقفیم که نسل­ های آینده در مورد غیرت یا بی غیرتی و حتی سکوت و یا جهاد تبیین ما قضاوت خواهند کرد؟ ما در مورد تنگه احد چگونه قضاوت می­ کنیم؟

جایی که دشمن به خواسته خویش نرسد و ناتوان در همراه کردن مردم با خود باشد، دیوانه ­وار به جان زنان و کودکان می­ افتد و پستی و حقارت و دون منشی خویش را بیش از پیش هویدا می­ نماید و حقوق بشر و آزادی آمریکایی اسراییلی را به تصویر می­ کشد. آنان که حقوق زن و آزادی او را در بی­ حجابی و برهنگی خلاصه می­ نمایند، از فطرت خویش فاصله گرفته ­اند. زن، زندگی، آزادیِ آمریکایی اسراییلی، جان زن و کودکان را در حرم مطهر گرفت و آنها را به خاک و خون کشید. کدام زن؟ کدام زندگی؟ کدام آزادی؟

زنی که پازل دشمن را کامل کند؟ زنی که آزادی خویش را در رقص و آواز و برهنگی و چشم­ نوازی برای دیگران تنزل دهد؟ زنی که زندگی در یوغ دشمن پلید را آرزوی خود بداند و به مزدوری دشمن افتخار نماید؟ زنی که با خودتحقیری، سرمایه وجودی خویش را زیر پا گذارد و روی خون هموطنانش به رقص و آواز درآید و هلهله سر دهد؟

آری مدعیان دروغین، زن، زندگی، آزادی را فقط برای این گروه تعریف کرده ­اند، حتی اگر به قیمت گرفتن زندگی و آزادی ملتی تمام شود... حتی اگر به قیمت خون به ناحق ریخته کودکان در حرم مطهر باشد... حتی اگر به قیمت کشتار دانش آموزان بی گناه در آستانه روز دانش آموز باشد... حتی اگر به قیمت گرفتن جان خانواده آرتین عزیز باشد... حتی اگر به قیمت شهادت نخبه دانشگاهی باشد... حتی اگر به قیمت در خون غلتیدن مادر و کودکی روی سنگفرش مکانی مقدس باشد...

آزادی که به قیمت رقص بر خون به ناحق ریخته به دست آید، آزادی نیست، قفسی رنگین است که آسمانی آبی دور تا دورش کشیده­ اند. آزادی چگونه محقق می­گردد وقتی که عروسک­ گردان وجود من، آمریکا و اسراییل و دستان تجزیه­ گر و کومله و داعشی است؟

بانوان انقلابی و ولایی در طول این سالها ثابت کرده­ اند که عروسک گردان وجود خود هستند و ملعبه دست دیگران نمی­ گردند و در پرتو زندگی عزتمندانه، مقتدرانه زندگی می­ کنند. همان مادرانی که فرزندانشان را دادند تا ما در کمال آزادی و امنیت زندگی کنیم. همان­ها که همه زندگی­شان را برای زندگی ما دادند. با الفاظ بازی نکنیم. برای بانوی مقتدر ایرانی، دم از زندگی و آزادی نزنیم. واژه­ هایی که برای عده ­ای آرزوست، برای بانوی مقتدر ایرانی خاطره است. زن، زندگی، آزادی قدمتی 1400 ساله دارد. این واژه­ ها بیش از 40 سال است که توسط بانوان مقتدر و عزتمند ایرانی معناشناسی شده و به همه دنیا صادر شده است. زن، زندگی، آزادی را مادران و همسران شهدا معنا کرده­ اند و بانوان آزاده جهان نیز به آنها اقتدا نموده­ اند. زن، زندگی، آزدی با مبارزه با زنده به گور کردن دختران نهادینه شد. زن، زندگی، آزدی برای زن، ارث و نفقه و مهریه و ... قرار داد. دختری را 1400 سال قبل، غرق در بوسه محبت پدر کرد. با مردسالاری و نادیده گرفتن حقوق زنان مبارزه کرد. کاش برای درک معنای واقعی و صحیح واژه­ های زن، زندگی، آزادی سری به آیات قرآن کریم بزنیم و با نگاه شبکه ­ای به آیات، حصاری را که به دور خود کشیده­ ایم بشکنیم. اگر به دنبال آگاهی هستیم، تبیین آیات دیه و ارث را مطالعه نماییم. آری زن، زندگی، آزادی در سایه ­سار آیات روحنواز قرآن کریم. زن، زندگی، آزادی در کنار عفت، افتخار و شهادت. زن، زندگی، آزادی در پرتو خانواده محوری و استحکام بنیان خانواده. زن، زندگی، آزادی در پرتو تربیت فرزندان عزتمند و غیرتمند. آیا زندگی و آزادی، در خیابان­ها و در بین اراذل و اوباش حرمت شکن و امنیت­ زدا معنا می­ شود؟ آیا با فحاشی به دنبال زندگی و آزادی کاذب راه افتاده­ ایم؟ آیا می­ توانیم پاسخگوی قطرات خون به ناحق ریخته کودکان بر سنگفرش حرم مطهر باشیم؟ از آه آرتین عزیز بترسیم و لحظه­ ای به خود بیاییم و بیندیشیم که خیلی زود دیر می­شود. به کجا چنین شتابان؟!

و السلام علی من اتبع الهدی

5 آبان ماه 1401 / شیراز سومین حرم اهل بیت علیهم السلام